کد مطلب:21681 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:24

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

عشق مجازي چيست در رابطه انس با عشق حقيقي چيست

نيازهاي عاطفي و غرايز ديگر در ايام جواني، آدمي را به سوي «دوست داشتن و عشق ورزيدن» سوق مي دهد كه البته اين يك امر طبيعي و غريزي است و كمتر مي توان راهي براي گريز از آن پيدا كرد. آنچه در اين مقوله اهميت دارد، كنترل عقلايي بر احساسات و پرهيز از مخاطراتي است كه ممكن است فرد را به گرفتاري هاي مختلف روحي و جسمي دچار سازد. «دوست داشتن و عشق ورزيدن» حق ايشان است، ولي اگر اين حق از مسير معيّن، مشخص و صحيح استيفا نشود، ممكن است عوارض نامطلوبي را براي انسان ايجاد كند. انسان علاوه بر تمايلات جسماني، يك سلسله تمايلات روحاني نيز دارد. عشق شهواني بيشتر در رابطه با جسم ماست ولي عشق الهي و روحاني ربطي به جسم ندارد و در راستاي قلب و روح ماست، انسان از روي فطرت خداشناس، خداگرا و خداپرست است. عشق و محبت الهي در سويداي قلب ما نهفته است. {Sز شبستان ازل تا كه شدم محو وجود# نغمه عشق تو انداخت طنين در گوشم S} {Hو بعثهم في سبيل محبته H}؛ {Mخداوند متعال خلايق را در مسير محبتش سوق دادM}»، (صحيفه سجاديه ، دعاي اوّل). بنابر اين عشق حقيقي كه همان عشق الهي است، ربطي به عشق شهواني و مجازي ندارد. بله رشحاتي از آن حالت را در اين مورد مي توان جست وجو كرد. به همان صورت كه اگر انسان عشق مجازي پيدا كرد، گاه چنان شيفته و عاشق مي شود كه چيزي جز عشق و جمال معشوق نمي شناسد. هم چنين اگر عشق الهي به كسي دست داد، چنان شيفته جمال حق مي شود كه ديگر غير خدا را هيچ مي انگارد. {Sآوازه جمالت از جان خود شنيديم # چون آب و باد و آتش در عشق تو دويديم S} {Sاندر جمال يوسف گر دست ها بريدند# دستي به جان ما بر، بنگر چها بريديم S} در اين زمينه ر. ك : «سيري در نهج البلاغه»، استاد شهيد مطهري (ره).